Kilka Gwiazdek

Sıcak bir sırıtmayla yazılmış kaba bir not - şerefin abone sayısından daha önemli olduğu ve ceplerin saygıya öncelik verdiği sokaklar. Burada ses, avuç içindeki bir yara gibi: boğuk, dürüst, kırık cam ve gece kuyrukları kokusuyla; satırlar, hayatın her şeyin bedelini kendi ödemekle öğrettiği, günlüğe kısa notlar gibi akıp gidiyor. "Taviz vermeme" kültürü her cümleden sızıyor, ancak aynı inatçılığın içinde kendi insanlarına karşı bir endişe de duyuluyor: Kardeş açsa, yanında bir tabak ve onu korumak için bir yumruk var. İroni, gelip geçici lüks karşısında sakin bir şekilde gülümsüyor - beğeniler saygının yerini tutamaz ve "karma" burada, kaçılamayacak bir gerçekliğe yapılan bir not gibi geliyor. Vokal sanki eski hesapları yeniden sayıyor ve bunları bir cevap melodisinde topluyor: basit, sert, kendine özgü bir dürüstlükle. Duygu, kahramanın hikayesi değil, sokak kurallarının ve insan sıcaklığının acımasızlığının yan yana yaşadığı bir dünya hakkında bir not ve tüm bunlar, sahteliği affetmeyen bir ritmin altında.