Mato

Yol tozu, tütün dumanı ve bas vurgusu ile ritmi arasında saklanan, tanıdık bir şey kokuyor. Burada her şey basit: çiftlikte çocukluk, inekler, güneş, çalışırken aile elleri - ve botlardaki çamur yerine "LV" olan Kaliforniya ışıltısına keskin bir geçiş. Ama şık bir gömleğin altında bile aynı kanın atışları duyuluyor: sadakat, öfke patlaması, sorgusuz sualsiz "arremangar" etmeye hazır olma. Bu bir duruş değil, bu bir kod. Ve sigara dumanı ritme uyum sağlayarak yükseldiğinde, insan hissediyor ki, şehirleri değiştirebilir ama dünyaya bakış açısını değiştiremez.