The Pines

Öyle bir his var ki, zaman geçiyor gibi ama sanki acele etmiyor gibi. Tıpkı eski bir dost gibi, sadece yanımda nefes alıyor. Her şey istikrarlı, sakin: tanıdık eve giden yol, lamba ışığında akşam yemeği, hiçbir yere acele etmeyen sohbetler. Sadece içimde, onu ikiye bölersek bütün bir sonsuzluğun bile çok kısa kalacağı hafif, acı bir farkındalık var. Şarkı, güneşten ve mutluluktan sararmış, sıcak bir fotoğraf gibi geliyor. İçinde drama yok, sadece şefkat ve biraz hüzün var - o hüzün ki, mükemmel anların ne kadar "bir kez daha" yaşamak isteseniz de tekrarlanmadığını anladığınızda ortaya çıkar.