Passion

Nabız yavaşlıyor, nefes düzensizleşiyor - sanki biri ışığı kapatmış ve duvarlarda sadece mumların yansımalarını bırakmış gibi. Burada her şey, bırakmak istediğiniz kontrol ve soğuk bilincin çatlaklarından kızgın metal gibi dışarı fışkıran tutkuyla ilgili. Sözler sanki doğrudan kulağına fısıldıyor: "Direnme, sadece nefes al." Ve müzik gerçekten nefes alıyor - derin, nemli, kalbin ritme ayak uydurmaktan çok, ona boyun eğdiğini fark ettiği o duraklarla. Bu seste olgun bir cesaret var - gençlik dürtüsü değil, gerekirse yanmaya hazır olduğunun farkında olmak. Drama için değil, sadece bir an için bile olsa boşuna yaşamadığını hissetmek için.