Почему

Parlak bir güven ambalajında sıcak bir umutsuzluk. Her kelime, acının bas ve otokoruma ile bastırılabileceğini kanıtlama çabası gibiydi. Havadaki kıskançlık, özsaygıya karışmış: Sanki aşk hakkında ama sorgu gibi geliyor. Övünme ve kırgınlığın karışımı, kendi düşüncelerini duymamak için direksiyona yumruk atmak ve müziği daha yüksek sesle açmak istediğiniz o duygudur. Ve bu kaba davranışın içinde bir gerçeklik payı var: Daha fazlasını hak ettiğini kanıtlamaya çalışmayan kim var ki, sadece kaybetmek çok acı olduğu için? Burada aşk bile söz konusu değil, sadece incinmiş bir "keşke beni seçseydi" var. Ve her şey kirli duyulsa da, kötü yankı yine de geri dönmeyecek olan özleminin içinde saklanıyor.