саунд

Gece kulübünün kirli bir aynası gibi, parça insan etinin en çirkin ve çekici yönlerini yansıtıyor. İçinde yapışkan bir sıcaklık, yabancı bedenlerin dumanı ve anlamsız bir böbürlenme var; bunların ardında, sevgiye değil, en azından bir şey daha hissedilebileceğinin doğrulanmasına duyulan açlık duyuluyor. Her şey, üç gün uykusuz kaldıktan sonra diktafona kaydedilmiş bir itiraf gibi geliyor: cümle parçaları, sinirli kahkahalar, sanki kahraman kendi gücüne inanmıyor ama yine de kendini ve başkalarını yakmaya devam ediyor gibi. İğrenme ve haz, bir adım yana atıldığında artık kimin kurban, kimin cellat olduğu belli olmayan bir dansla iç içe geçer.