Ich geh mit meiner Laterne

Söylenmemiş sözlerin arasında bir nefes gibi geliyor. Müzik, şafakta sis gibiydi - ne başlangıcı ne de sonu vardı, sadece her şeyin tanıdık ama biraz yakalanamaz olduğu bir hareket hissi. Nabız gibi atan ritim, iç çekişler, seslerin yankısı - ve artık uyanmak istemediğiniz bir rüya mı yoksa bir şarkı mı olduğu belli değil. Her şey seste çözülüyor, ama garip bir varlık hissi kalıyor - sanki biri yanımdaydı, sadece sessizdi.