パラノイドランデブー

Sanki biri kaygıyı en üst düzeye getirmiş ve "kapat" düğmesinin nerede olduğunu unutmuş gibi. Etrafımızdaki dünya, her duygunun dijital gürültülerle işlendiği ve her "merhaba"nın arkasında gizli bir kodun duyulduğu bir arızadır. Kafamda bir paranoya var, ama güzel: neon, yankı ve korku ile şefkat arasında yumuşak geçişlerle. Her şey sahte gibi görünse de, acı sadece bir saniyenin onda biri kadar çarpılıyor - sonra cam ekrandan yansıyan bir görüntü gibi kalbe geri dönüyor. Burada ağlamazlar - sadece gözlerini maskenin arkasına saklarlar, sanki canlı yayında bir filtre gibi. Piksel aralarından gülüyorlar, içleri kaynasa bile dik duruyorlar. Ve bu ses ve cümle karmaşasının bir yerinde, bir gün tüm bunlara içtenlikle gülme arzusu beliriyor. Şifresiz, sistemiz, "açmayın" gibi tehlikeli bir yazı olmadan.