TAK SAMO ( PROD Jeleń)

Etanol kokusunun yoğun olduğu ve aynı şeyin döngüsel olarak tekrarlandığı merdiven boşluğunda bir gece - kabadayı ifadelerin ve donmuş bravado'nun tekrarı. Ses sanki göğsüne çarpıyor gibi: hızlı, keskin, yumuşatma çabası yok. Burada iyi olmaya çalışma yok - sadece büyük jestler, ham görüntüler ve sahneyi çatırdayana kadar döndüren, yırtık bir ritim var. Kaba ve vulgerlik bir zırh gibi işlev görür ve bir düdük sinyali verir: "Dikkat, bir gösteri başlıyor - ve tehlikeli." Sarkastik bir özgüven yorgunlukla karışıyor: Her kırbaç gibi sözde yıkım alışkanlığı ve an üzerinde güç hissetmeye yönelik acınası bir çaba beliriyor. Bu bir kahramanlık hikayesi değil, gürültünün anlamın yerini aldığı, tekrarın tek sabit olduğu bir durumla ilgili. Baskı ve alay arasında aniden bir insan çatlağı belirir: Övünmenin şişirildiği yerde, loş bir ampul ışığı ve yalnızlığın sıcak, garip bir melankolisi kalır. Sesindeki ironi, asla nazik olmayacak ama yine de her şeyin neden "aynı" kaldığına dair küçük gerçeklerini saklayan bir günlükteki arka ışık gibiydi.