Hotel Room

Klor, şampanya ve yarını tanımayan sonsuz gençlik kokusu geliyor. Her şey jakuzinin köpüğünde eriyor - utanç, sınırlar ve hatta başkalarının isimlerine dair anılar bile. Kahkaha, bir baloncuk gibi fayanslara çarpıyor ve pişmanlığa dönüşmeden patlıyor. Havada tatlı duman ve kimsenin inanmaya niyetli olmadığı vaatler yoğun bir şekilde hissediliyor. Parti, sözsüz bir itirafa dönüşüyor - bedenler seslerin yerini alıyor ve sanki herkes bir an için, lüks ve sefahatın sadece sıkıntı için bir arka plan olduğu bir klipte başrol oluyor. Bütün bunlar biraz bayağı, biraz komik ama umutsuzca canlı. Çünkü birinin, sabahında sadece baş ağrısı ve bileğinde otel numarası kalsa bile, hayatın en yüksek sesle nasıl duyulduğunu hatırlatması gerekiyor.