Pilon Gras

Gece havası yoğun, neredeyse yapışkan - sanki sigara dumanıyla, endişeyle ve karşı pencereden gelen yabancı konuşmalarla doymuş gibi. Her şey sanki eskisi gibi: beton, sokak lambalarının soğuk ışığı, "likit" ve "minimum" hakkında birkaç çınlayan cümle. Ama bu uğultunun altında bir yorgunluk duyuluyor - gösterişli değil, gerçek, kelimelerin arasından sızan, güç tükendiğinde ortaya çıkan türden. Burada otopilotla yaşıyor gibiler: sigara içiyorlar, içiyorlar, gülüyorlar, şakalaşıyorlar - sanki her şey kontrol altındaymış gibi, oysa çoktan kontrolü kaybettiler. Her kıta, uykusuz bir gecenin bir turu gibi, uyku yerine "rahatlama" çabası, sonuç ise sadece fazla düşünmemek. Ve tüm bunlar, haydut hikayeleri ve gösterişli bir tarzla ilgili değil, cesaret ve kayıtsızlık arasındaki ince çizgiyle ilgili. Düşüş bile ritimle duyulurken, acı nedense basla aynı tempoda ilerliyor.