Cole Palmer

Beton uğulduyor, hava merdiven boşluğundaki tüten bir esrar sargısından çıkan duman gibi yoğun. Burada para kokmaz - bileklerde İsviçre saati ve hayatta kalma üzerine kısa hikayeler şeklinde çınlar, hışırdar, parıldar. Her şey net, duygusallık yok: Bizimle olmayan, arşive. Dünya, "sokak rap'i yapanlar" ve sadece öyle görünenler olarak ikiye ayrılır. Her kelimede sokak soğukluğu ve riskleri hesaplama alışkanlığı var. Dua değil, anlaşmalar, romantizm değil, kilogram ve gelir raporları. Ama tüm bu zırhın altında başka bir şey duyuluyor: henüz 25 yaşında olmasına rağmen yaşlı bir adam gibi yaşayan, deneyimli, düşmanları olan ve kendi zaferlerinden yorulmuş, endişeli bir kalp atışı. Burada hava atmak değil, lüksün bile tehlike koktuğu bir gerçeklik söz konusu.