Benar Salah, Hanyalah Salah

Kavgadan sonraki sessizlik her zaman kavganın kendisinden daha yüksek sesle duyulur. Sanki duvarlar hala tartışmaya devam ediyor, hava ise sessizce soruyor: "Her şey bitti mi?" "Bu kadar basit mi?" diye sorar ve cevap alamaz. Burada kelimeler bağırmıyor, eski bir piyanonun üzerindeki toz gibi çöküyor. Ses yorgun ama dürüst, bırakıyor çünkü istiyor diye değil, daha fazla tutamıyor diye. Bu tonda yenilginin tuhaf bir asaletini duyuyorum: Başkasının daha rahat nefes alması için bir kenara çekilmek. Kırılmadan, güzel sözler olmadan - sadece sıcak bir "daha iyi olman dileğiyle". Ve bu alçakgönüllülüğün bir yerinde, en sessiz aşk biçimi saklanıyor - hala var olmak için yakınlık gerektirmeyen.