Indegna e scafazzata

Ses, İtalyanca komik bir şikayet monologu gibiydi; burada kısık öfke, cümlelerin kurnaz yumuşaklığıyla yan yana geliyor, buruşmuş notlar gibi tekrarlanıyor ve her "sì, sì, sì" bir göz kırpması gibi etki ediyordu. Keder, alay ve biraz yorgun bir coşkunluğun uyandırdığı imgeler, müziği, gece yarısından sonra, nezaket kavramlarının zaten bulanıklaştığı, gerçeğin komik ve biraz acınası göründüğü bir konuşmaya benzetiyor. Nakarat aynı anda düşüyor ve yükseliyor, sanki biri kırık bir aynayı kelimelerle ve kahkahalarla yapıştırmaya çalışıyormuş gibi bir his yaratıyor; küfür bir ritüele dönüşüyor ve basit tekrarlar kalbin dansı için bir dayanak noktası oluyor. Melodi sanki aynı anda göz kırpıyor ve teselli ediyor gibi, ardından çok güçlü olduğu için biraz acı ama tam da bu yüzden akılda kalan kahve gibi sıcak ve hafif keskin bir tat bırakıyor. Yazar: Mario Di Stefano Yönetmen: Fabio Li Grechi Aranjman, Miksaj ve Mastering: Ignazio Caracausi Etiket/Ses-Görüntü: Gioacchino Stassi