Quando

Nefes, sanki tüm belaların sebebiymiş gibi. Kontrolden çoktan çıkmış bir şeyi tutmaya çalışır gibi, tökezliyor, titriyor, havaya tutunuyor. Her notada, hem yaşamak isteyen hem de tekrar incinmemek için çok derin nefes almaktan korkan bir insan gibi bir kırılganlık hissi var. Buradaki aşk romantizmle ilgili değil, içgüdüyle, sıkılmış yumruklarla ve bırakmamak için aptalca inatçılıkla ilgili. Her kelime kusurluluğun itirafı gibi geliyor. Yani, evet, bütün bunlar kendimiz yüzünden: bedenimiz yüzünden, sessizliğimiz yüzünden, birileri tarafından, bir kez olsun anlaşılma isteğimiz yüzünden. Ve kucaklama ne kadar sıkı olursa, dokunuş o kadar acı verir. Her şey basit: Tıpkı nefes alıp vermek gibi, aşk ve acı da birbirleri olmadan var olamazlar.