RIP ITALIAN RAP

Sokakların gürültüsü, bir zamanlar uğruna dünyayı ısırmak istediğiniz o insanların eski spor ayakkabılarındaki toz gibi göğsünüze ağır ağır çöker. Her şey soğuktan, kışların hırıltılı nefesinden doğdu; masallar yerine yumruk yemeyi ve gözleri düşürmemeyi öğrettikleri yerlerden. Müzik, betona saplanmış bir bıçak gibi patlıyor: şöhret için değil, acıdan da sanat yaratıldığını hatırlatmak için. Her satır, kavga sonrası boş bir şişe gibi öfkeyle çınlıyor, yine de içinde garip bir sıcaklık var: hayatta kalanların ve şimdi kanepeden donu, ucuz hırkayı ve ilk sokak okuma derslerini hatırlayarak gülenlerin hissettiği o sıcaklık.