luglio

Yaz, ayak altındaki asfalt soğumuş olsa bile, yine beton ve deniz tuzu kokuyor. Çimento gibi dökülmüş bir kalp, aniden tanıdık bir kokudan uyanır ve tüm rasyonel dünya çatırdayarak dağılır. Buharlı camda çocukça bir aptallık gibi yazılmış, yine de içinizi ısıtan bir yazı, vitrin yansımasında görünüyor. Buradaki aşk, yüksek sesli sözlerle değil, biletsiz konsere girmek için sıra beklemekle, park yeri bulmak için anlamsızca dönüp durmakla ve başka bir insanın gözlerinin herhangi bir lunaparktan daha parlak parladığı o hisle ilgili. Müzik, sanki ağustos gitmemeye karar vermiş gibi geliyor, sadece bir dakika sessizleşti ki mutluluğun nasıl bittiğini unutabilelim.