STIMOLI

Otomatik ayarlı kirli samimiyet, sanki biri içsel çöpünü doğrudan ritmin üzerine dökmüş gibi, ama bunu zevkle yapmış. Her satırda, kirli şakaların arasına gizlenmiş bir tür çocuksu kurtarılma talebiyle birlikte, öz-küçümseme, saçmalık ve bir miktar çocuksu kurtarılma isteğinin bir karışımı var. Etrafımızdaki dünya, her şeyin çarpık ama dürüst olduğu, tamamen bir eğri aynadır. Sinişliğin ardından bir şaşkınlık beliriyor: İnsan her şeye gülüyor gibi görünüyor, ama aslında kapanmaktan, iz bırakmadan yok olmaktan korkuyor. Bu kakofonide tuhaf bir teselli var, sanki her şey anlamsızsa, en azından ritme eşlik ederek yüksek sesle küfür edebilir ve her şey yolundaymış gibi davranmayabilirsin.