BOMBAY

Sanki kulübün tavanındaki neon ışığı gibi, bu ritim duvarlardan yansır ve tam da özgüvenin attığı yere, derinin altına geri döner. Her şey parlıyor, hareket ediyor, gürültü yapıyor ama içimde neredeyse buz gibi bir sakinlik var. Bazıları kelimelerde anlam ararken, bazıları da ritim kendi adına konuşurken sadece dans eder. Her basında gösterişli bir kabadayılık değil, güzel yaşama alışkanlığı hissediliyor: takımını değiştirmemek, sırtını dik tutmak ve kalbini zırhla korumak. Etrafımızdaki dünya rakamların ve ışıltının gürültüsüyle çınlıyor, içimizde ise satılamayan ve taklit edilemeyen o içsel ritim, o sabit bir şey yankılanıyor.