ごはん食べヨ

Sanki biri bir gecede, sokakların buharlı nefesi, kızarmış balık kokusu ve her harfi göz kırpıyormuş gibi görünen komik tabelalarıyla bütün bir Tokyo'yu bir araya getirmiş gibi. Buradaki insanlar (ah, buradaki değil, genel olarak) baharat gibidir: kimisi acı, kimisi tatlı, kimisi aniden genel karışıma bir çılgınlık notası ekler. Müzik, sanki birkaç yudum sake arasında olduğu gibi, kahkahadan hafif bir hüzne, erişteden lirikliğe doğru akıyor. İçinde sadece eski evden bir köpek bile sözünü araya sokup sahnede yarısından daha inandırıcı gelen canlı bir sohbet hissi var, konu yok. Sonuçta bir şarkı değil, insan yüzlerinde bir gastronomik gezi oluyor; tıpkı planlanandan biraz daha uzun süren bir akşam gibi sıcak, komik ve tamamen öngörülemez.