Сумне фортепіано

Hüzünlü piyano, yine susamayıp içini döken eski bir dost gibi çınlıyor. Havada şarap, duman ve akşamları kadehleri saymama alışkanlığı kokusu var. Zaman, artık yetişilemeyecek bir su gibi, geriye bakmadan akıp gidiyor. Sadece bir an kaldı: sıcak, biraz sarhoş, biraz felsefi. Kaderden, yıllardan, her zaman söylemeye fırsat bulamadığın minnettarlıktan bahsetmek. Bu, yağmurdan sonra olduğu gibi içten yumuşak hissetmenizi sağlar. Çünkü mutluluk, anlaşılan, ne zenginlikte ne de yarınki planlarda değil, yanımda hala gülen bir kardeşin olması ve iki kişi için piyanonun hüzünlenmesinde yatıyor.