Melancolía

Sıcak fayans kokusu ve ev gibi bir şey kokuyor, sanki zaman pencere eşiğine yapışmış ve gitmek istemiyor gibi. Odalar artık olmayan bir varlığın varlığından fısıldıyor, ancak müzik hafızanın da bir tür geri dönüş olduğunu kanıtlamaya çalışıyor. Her akor, önemli birinin izlerinin hala durduğu tanıdık bir zeminde atılan bir adım gibi. Her şey biraz kusurlu gibi görünüyor, ama işte tam da bu kusurlulukta huzur var. Melankoli baskı yapmadığında, kucakladığında; boş bir salon aniden melodinin nefesiyle dolduğunda ve sessizlik düşman olmaktan çıktığında. Buradaki aşk bir parıltı gibi değil, duvarlar onsuz sadece duvar olurdu diye hala devam eden yumuşak bir ışık gibi.