Fuimos Felices Aquí

Bazen mutluluk, görkemli planlarda değil, çok çabuk geçen küçük şeylerde gizlenir. Bir zamanlar kahvaltıda "yeterince" gülmek, amaçsız sohbetler, açıklama yapmaya gerek olmayan bakışlar her şeydi. Şimdi o günlerden geriye sadece bir daha olmayacak diye korkma alışkanlığı ve birdenbire yine de olur mu diye ürkek bir umut kaldı. Şarkı yorgunluğa bir itiraf gibi geliyor, ama aynı zamanda hafızanın tamamen utangaç bir şekilde susmasına izin vermemenin bir yolu gibi de. Çok dürüstlük var içinde: biraz korku, biraz ona gülme, biraz çıplaklık, öyle ki sesi bile son korumasını üzerinden atıyormuş gibi geliyor. Çünkü gerçekten mutluyduk ve sanırım bu yeterliydi.