Apalah (Arti Menunggu)

Başlangıçta her şey basit görünür: Biraz bekle, her şey yoluna girecek. Ama boş telefon ekranına ne kadar uzun bakarsan, bekleyecek kimsenin kalmadığını o kadar net anlarsın. Sessizlik her türlü sözden daha dürüst oldu ve anılar karşılık veren tek şeydi. Müzik, inatçılığın son kalıntılarını siler gibiydi. Her akorda beklemenin yorgunluğu ve sessiz bir rahatlama var. Sonsuza kadar yetecek gibi görünen aşk, dram olmadan, kapı çarpma sesleri olmadan dağılıyor. Sadece öyle bir an gelir ki, kalbin bile "yeter" der.