Про осінь

Sonbahar, sanki içten içe soğuduğunu gizlemek istercesine, havaya sıcak altın rengiyle sessizce dağılıyor. Yapraklar ayakların altında hışırdadığında, en yüksek sesli vaatler bile daha sessiz duyulur, ancak insanlarda fırtınaya, sağanağa ve kendi şüphelerine rağmen yine de sözünü tutma arzusu gibi inatçı bir duygu vardır. Buradaki aşk vitrinde parlayan türden değil. İçinde biraz tortu, biraz suçluluk var ama o kadar gerçek ki herhangi bir battaniyeden daha çok ısıtıyor. Yanında eller, vagon, sonbahar varken, gerekli olan her şey iki avuç içine sığar. Onlarsız gökyüzü yabancı, nefes ise bir zamanlar içimde çınlayan unutulmuş bir melodi gibi geliyor.