Ghostbusters

Tozlu bir sokak, fenerler titriyor ve aniden, sanki biri kıyametin ortasında bir parti vermeye karar vermiş gibi, hiçbir yerden neşeli bir synthesizer beliriyor. Korkuya burada yer yok: çığlıklar ve panik yerine, ritmik, bulaşıcı bir ritim ve hayaletlerle beat eşliğinde anlaşılabileceği inancı var. Müzik sanki göz kırpıyor: Evet, dünya çıldırdı ama bizim arka vokalimiz ve mizah anlayışımız var. Bu melodi, korkuyu dansa dönüştüren türden. Hayalet dolaptan çıkar, sen çığlık atmazsın, birlikte şarkı söyleriz, takımı çağırırız, eğlence düzenleriz. Ve sanki herhangi bir "boo!" gülümsemeyle ve iyi bir bas sesiyle karşılanırsa gücünü kaybediyor gibi görünüyor.