П'яні серенади

Yağmur geçmiş ve şimdiki zaman arasındaki sınırları bulanıklaştırıyor. Sokak sanki eski vaatlerle nefes alıyor, siren sesi ise hala beklemeyi bilenler için sarhoş bir serenada dönüşüyor. Havada ıslak asfalt kokusu ve kaderin şarkıları dinlediği bir akşamdan kalma, biraz ucuz şarap kokusu vardı. Damlalar balkonda ritim tutuyor, sanki biri anılara kapı çalıyor gibi. Ve rüzgarın bile eşlik ettiği bu sisin içinde, sarhoş, samimi, biraz kırık ama canlı bir ses kalıyor. O sadece şarkı söylüyor, istemiyor. Çünkü bazen şarkı, kendini tamamen yalnız hissetmeni engelleyen tek şeydir.