Pastello Bianco

Sanki tesadüfen eski bir yapışkanlı ve çocukça şifreli günlük bulmuş gibi. Sayfaların arasında, biraz solmuş ama hala sıcak, yazlık, masum bir şey kokan bir not. Kahkaha orada, sanki hafıza bodrumundan geliyormuş gibi boğuk çıkıyor, yanında ise pastel kalemle yazılmış, gerçekten veda etmek için çok yumuşak olan minik bir "hoşça kal" var. Müzik sanki gözyaşları arasından gülümsüyor gibi, hafif, neredeyse kaygısız, ama bir zamanlar birinin vişneyi kirazdan nasıl ayıracağını öğrettiğini hatırladığınızda boğazınızda o tanıdık yumruyla. Ve bir zamanlar bu bilginin sonsuza dek kalacağını düşünmüştünüz. Her şey çoktan geçti ama nedense hala birinin geri dönüp eksik kalan renkle beyaz sayfaları tamamlaması bekleniyor.