Come mai

Görünüşe göre rasyonellik yine kaybetti ve ne büyük bir coşkuyla! Hayatta o özel kişi ortaya çıktığında, mantık ve sağduyu üzerine yapılan sıkıcı tartışmalar bile şakaya dönüşür. Dünya biraz daha saçma ama aynı zamanda sonsuza dek daha canlı hale geliyor: gece şafakla bitmiyor, kilometrelerce mektup yazılıyor ve içimde sanki birazdan film başlayacakmış gibi her şey uğulduyor. Her şey basit gibi görünüyor: beklemek, şüphelenmek, tavanla uykusuz sohbetler. Ama kalp ve akıl arasındaki bu mücadelede neredeyse kutsal bir şey var. Kim başlattı, kim suçlu önemli değil, önemli olan duyguların "evet" diye sessiz dualara dönüşmesi, hatta yalnızlığı bile bir melodiye çevirmesi.