Rossetto e caffè

Havada tütün, parfüm ve gecikmiş pişmanlıktan oluşan karışık bir koku asılı duruyor. Her şey zaten söylendi ama parmaklarım yine de telefona uzanıyor, sanki orada geçmişi en azından bir arama için geri getirme şansı saklanmış gibi. Sesi titriyor, kahkahası biraz yapmacık geliyor ve göğsünde hala o meşhur "bir anda cevap verir" düşüncesi dönüp duruyor. Dudaklardaki tat, onu hatırlatıyor: yarı erimiş kahve, ruj izi ve biraz çılgınlık. Ölmeyen, sadece adıyla nefes almaya dönüşen bir aşk. Kadehe ne kadar doldurursam doldurayım, sarhoşluk yine de ondan, çok geç söylenmiş bir vaat gibi, tatlı, acı, çaresiz.