Ela Quer me Testar

Sanki cuma akşamı karanlığı beklemeye karar vermiş gibi. O ortaya çıkıyor - tulum giymiş, “mimada, delicada” imajında, ama hiç vitrin için değil. Burada kafede randevulardan bahsedilmiyor, anlaşılır kurallara göre dürüst bir oyundan bahsediliyor: ya sonuna kadar girersin ya da geçip gidersin. Parça, yarı fısıltıyla ama doğrudan söylenen bir konuşma gibi. Tesadüf gibi görünmeyen arzular ve yalanın yeri olmayan ilişkiler hakkında. Sadece “tudo que ela quer” ve bunu önceden bilen kişi. Burada cazibe, hassasiyette değil, sesini yükseltmeden kendinden emin bir şekilde konuşmada yatıyor. Ve evet, neredeyse her kıtanın sonu, cevabı açık olan bir soruyla bitiyor. Kim bunu reddedebilir ki?