Thank You

Sabah bir şekilde pek iyi geçmedi: Pencerenin dışında yağmur yağıyordu, çay soğuktu ve kafam sanki küçük bir partiden sonraymış gibi geliyordu. Ve etraftaki her şey gri, sıkıcı görünüyor ve alarm saati bir numaralı düşman haline geldi. Ama bu, kalbinizde bir şeyin tıkırdadığı an: Aniden birinin sesi, birinin duvardaki fotoğraflara bakışı dikkatinizi çekiyor. Ve artık her şey o kadar korkutucu değil, o kadar da kötü değil. Sonuçta, işe gitmeye, otobüsü kaçırmaya ve hatta... bir şeyler ters giderse endişelenmeye değer biri var. Sonuçta önemli olan orada olmaktır. Ve ev çökse bile o kadar da önemli değil. Yakınlardasın diye. Diğer her şey sorun değil.