Hardin

Her şey etrafta bu kadar sönük ve belirsizken, geriye tek kalan şey beklemektir. Her şeyin yerine oturacağı, şüphelerin ortadan kalkacağı ve kaybedilen neşenin geri döneceği o anı beklemek. Şarkı, sanki boşlukta anlam arayışıyla dolu sessiz bir iç monolog gibidir. Görünüşte her şey var, ama içimizde sadece boşluk ve şu soru var: “Ne zaman bitecek?” Ve işte, oturup bekliyorsunuz, dua ediyorsunuz, daha iyi bir şeyin, her an gerçekleşecek bir şeyin olmasını umuyorsunuz. Tüm bunlar, bir şeylerin değişmesinden önceki sessiz sessizlik gibidir.