Kemaafan Dendam Yang Terindah

Bu parça, pencerenin dışında kar fırtınası esen soğuk bir akşam gibi, içeride ise kaybolanları düzeltmek için kelimeler arıyorsun. Hafif bir acı ve içten gelen bir özlem, kar taneleri gibi yavaşça kalbin üzerine çöküyor, ama erimelerine izin vermiyor. Sevdiğin, ama artık yabancı olan kişiyle içsel bir diyalog ve neyi yanlış yaptığını anlamasan bile sessizce af dileme. Kelimeler, sıcaklığı geri getirmek için çok zayıf görünüyor, ama umut var. Hala bir zamanlar yanında olan o kalbin açılacağına inanıyorsun. Tüm bu acı sabırla iç içe geçiyor - “Yine de bekleyeceğim”.