Долго-долго

Parça, her sabah soğuk zeminde ve sessizlikte, yanında bir sesin yokluğunda, parçalardan bir bütün oluşturmaya çalışmak gibi geliyor. Burada her şey, aşkın kuralsız bir oyuna dönüşmesi hakkında: köprüler yakıldı, takvimler karıştı, ama kalp hala geçmişe tutunuyor. Müzik bu paradoksu beraberinde getiriyor - acı verici, ama bırakmak imkansız, çünkü kırık bir durumda bile duygu, hiçbir şekilde sökülemeyen bir ampul gibi parlamaya devam ediyor.