To The Sandals

Kabuslar dans ışıkları altında gizlenebilirler. Kulüp, müzik, sonsuz ritimde “oraya buraya” hareket eden kalabalık gibi görünüyor, ama içlerinde hala kırmızı bıçaklar ve ağır rüyalarla ilgili anılar çınlıyor. Şehir, kapanış saatinden sonra bir vitrin gibi burnunuzun önünde kapanabilir, ama birinin uzattığı eli aniden bu kilidi kırar. Şarkı, süt anlaşmalarından çatlamış topuklara kadar garip bir görüntü geçidi gibidir, sanki sokakların ve rüyaların kaosu tek bir akışta birleşmiş gibidir. Ve bu akışta, tüm karanlığı dışarıya çeken ve neon ışıklar parlamaya başlayana kadar devam eden bir dansa yer vardır.