Hello

Selamlaşmanın bile savaş çığlığına dönüştüğü gürültülü bir parti. Her şey parıldıyor: vücutlar, takılar, özgüven - hatta başkalarının kıskançlığı bile dans pistinde ek bir ışık gibi parlıyor. Her satırda kendini beğenmiş bir “bak, doğru şekilde nasıl yapıldığını” duyuluyor ve tartışmanın anlamı yok: karizma, herhangi bir argümandan daha yüksek sesle konuşuyor. Müzik, tost makinesinin en yüksek ayarında gibi sallanıyor ve tekrarlanan “hello, it's me” mantrası haline geliyor - küstah, komik ve parti bittikten sonra sabaha kadar kafanızda dönüp duracak nakarat kadar takıntılı.