Los días que vendrán

Bazı şarkılar, eski bir defterin sayfalarının arasında tesadüfen bulunan bir kartpostal gibi gelir. Kağıtta solmuş mürekkep vardır, ama okuduğunuzda birden kahvenin kokusu, annenizin sesi, gün batımından önce mum ışığı canlanır. Her şey o kadar kırılgan, neredeyse ağırlıksız ki, ama gücün kaynağı da tam da bu: zamanı aldatabilecekmiş gibi küçük ayrıntıları saklama becerisi.

Melodide nazik bir inat hissediliyor: kaçınılmazlığı itmek yerine, onu göğsüne bastırıp"peki, her şey geçer ve bu da doğrudur. Kaderin ironisi, sonsuzluğun büyük zaferlerden değil, kulağa fısıldanan sözlerden, nisan ayının ay ışığından ve gece yarısı bir kadeh şampanyadan oluştuğudur. İşte böyle olur - bir an, ama sanki bütün bir hayat gibi gelir.