Besito en la Frente

Cilt ve ritim kokan güneşli bir sabah. Gece artık yerini teslim etmiş, ama beden hala dansı ve “sonsuza kadar” sözünü hatırlıyor. Müzik tropikal bir süslemeye dönüşüyor - davullar, sıcaklık, nefes, dokunuşlar. Bütün bunlar aceleyle değil, her saniyenin gergin bir tel gibi titreyerek titreştiği o “yavaş” anla ilgilidir.

Sonsuzlukla ilgili sözler yüksek yeminler gibi değil, basit bir güven gibi geliyor: işte biz varız, dans var, an var ve başka hiçbir şeye gerek yok. Yarın onu alıp götürse bile, tadı kalacak - yoğun, baharatlı, karnaval sonrası sabah gibi, etrafındaki dünya bir armağan gibi göründüğünde ve kalp hala “biz sonsuzuz” ritmini çaldığında.