My Melody

Seslerde soğuk bir kararlılık hissediliyor, sanki kapı çoktan kapanmış, ama arkasında hala yabancı anıların sıcak havası kalmış gibi. Burada çığlık ya da dramatik bir veda yok - sadece kuru bir “ben gidiyorum” ve hafif bir ironi, yeni melodinin çoktan başka bir yerde, bekleyenlerin olduğu yerde çaldığına dair.

Müzik gece treni gibi ilerliyor: yumuşak ama durmaksızın. Satır aralarında, her şeyi düzeltme çabalarından kaynaklanan yorgunluk ve “arkadaş” olmayı bırakıp kendin olmaya cesaret etmenin sessiz gururu hissediliyor. Ve bu ruh hali garip bir şekilde sakinleştiriyor - yağmurdan sonra, sonunda anladığınız gibi: bundan sonra her şey farklı olacak, ama kesinlikle daha kötü olmayacak.