Cadillac solitario

Yabancı sokaklarda gece yarısı yürüyüşleri her zaman aynı şekilde biter - kafamda eski hikayelerin filmi döner durur. Sanki paslı bir Cadillac'ın direksiyonunda, bir martini kadehi ve rastgele yol arkadaşlarıyla birlikteymiş gibi, ama aslında tek bir düşüncenin esiri: bir zamanlar biri geri aramamıştı.

Şehir ışıklarıyla parıldıyor, palmiyeler karanlıkta uzanıyor, sigara parmaklarınızda yanıyor - ve aniden geçmiş, bu geceye daha yakın hale geliyor. Macera istemişti sanki, ama alıştığı tuzağa düşmüştü: özlem, her türlü değişimden daha güçlüydü. Ve şafak onu koltukta uyurken yakalasa bile, bu hikayenin sonu olmayacaktı, sadece yolun bir başka dönüşü olacaktı, burada hafıza her zaman önünü keserdi.