ОБЕЗЬЯНА

Bu kaosun kendi düzeni vardır: ritim, adrenalinle çarpan bir kalp gibi atar ve vücut, özgürlüğün bir karikatürüne dönüşür. Danslar güzellik için değil, hayatta kalmak içindir. Başkalarının bakışlarını ve suçlamalarını omuzlarından atmak, arkalarından gelen kahkahaları alkışlara dönüştürmek için, hatta bu alkışlar çarpık olsa bile.

Her hareket bir meydan okuma, her mimik bir protesto. Burada koreografi derslerine ve moda olan “serbestleşme” kurslarına gerek yok. Kendi maymun doğasını kabul etmek ve onu tüm boyuyla sergilemek yeterlidir: gülünç, gürültülü, ön camdan sıçrayan kıvılcımlar ve platinin muzun yanında parıldadığı partilerin dumanı ile.

Ve izleyiciler ne kadar çok gülerlerse, bu vahşi marş o kadar güçlü çalar: sarhoş olduğunu düşünsünler. Aslında bu, dünyaya hatırlatmanın ayık bir yoludur - evrim komik olabilir, ama yine de onu durdurmak imkansızdır.