LA BRONCA

Bas, sanki komşunun motosikleti odanın ortasında sıkışmış gibi gümbür gümbür çalıyor - ve garip bir şekilde bu rahatsız edici değil, aksine tahrik edici. Burada her şey çakışmaya dayalı: tatlı sözler kışkırtıcı fısıltılara, ironik kafiyeler ise açıkça nefes kesici anlara dönüşüyor. Seksapellik, hüzünlü bir şekilde değil, ciddiyetin hayatta kalamayacağı sokak şenliğinin cesaretiyle sunuluyor.

Her kıtada, sanki “sonuna kadar parti” modunda yaşamaya karar vermiş birinin nabzı gibi atıyor. Markalar, gotik, meyve suları ve elektrolitler karışıyor - ve hepsi tek bir bardakta, ki bu bardağı bir dikişte içmek kesinlikle mümkün değil, ama çok istiyor insan. Müzik bir davet gibi geliyor: analiz etmeyin, kendinizi tutmayın, sadece harekete karışın, burada ironi ve müstehcenlik, bas ve davul kadar sıkı dostlar.