Don’t Do Too Much

Gülümseyerek ve taklit etmeye çalışanlara birkaç iğnelemeyle sunulan yüksek sesli bir özgüven. Burada her satır podyumda bir adım gibi geliyor: “bakın, ama taklit edemezsiniz”. Dünyaya hafif bir meydan okuma - parlak, seksi, durdurulamaz olmak - ve aynı zamanda her şeyi “fazla” yapmak, ama bunu doğal göstererek.

Ritimde, dikkatin her zaman merkezde olduğu ve kıskançların arka planda kaldığı bir partinin enerjisi hissediliyor. Müzik, sanki özgüven bas hattına bağlıymış gibi, cüretkar bir şekilde sallanıyor: ritim ne kadar yüksek olursa, ruh hali o kadar kendinden emin hale geliyor. Ve artık bu sıcaklığın kulüpte mi yoksa sadece hoparlörlerden yayılan karizmadan mı kaynaklandığı anlaşılmaz hale geliyor.