We Don't Leave the House

Sıcaklık cilde yapışıyor, tıpkı bu melodi kulaklara yapıştığı gibi. Her şey eriyormuş gibi - düşünceler, kelimeler, hatta hareket etme arzusu. Hiçbir şeyi açıklamaya, haklı çıkarmaya veya kanıtlamaya gerek yok: hava titriyor ve bu yeterli.

Her tekrarında inatçı bir “beni rahat bırak” var. Hiçbir plan, hiçbir açıklama, sadece sıcak bir durdurma karesi, burada tek önemli olan şey nabzı sabit tutmak. Müzik burada ileriye çağırmıyor ve geriye götürmüyor, her şeyi zamanın zar zor nefes aldığı yapışkan bir “şimdi”ye dönüştürüyor.

Biraz küstah, biraz tembel, ama aynı zamanda manyetik - sanki dünya sessizliğe büründüğü ve sadece yakıcı güneşin altında var olduğu anın soundtrack'i gibi.