愛唄

Eski bir mektup gibi, düzensiz bir el yazısıyla yazılmış ve cebe katlanmış gibi gelen şarkılar vardır. Gürültülü metaforlar yok, sadece basit kelimeler var, ama bunlar tüm süslü cümlelerden daha güçlü. Biraz utanç, biraz özeleştiri, ama bunun arkasında, birinin yanında olduğu, olduğu ve olacağı için büyük bir sıcaklık ve minnettarlık var.

Bu melodi, halka açık bir itiraf değil, fısıldayarak söylenen sessiz bir söz: gülüşler, kavgalar, sevinçler ve sıradan günler boyunca el ele tutuşarak, sesimiz kısılsa bile birlikte yürümek. Bu aşk, güzel jestlerde değil, günlük “teşekkürler”, “özür dilerim” ve “yanındayım” sözlerinde yaşıyor. Şarkıda şunu görebilirsiniz: en büyük yemin sözler değil, sözlerden sonra kalanlardır.