Mela!

Bazı şarkılar, birinin sonunda “Çantanı biraz da olsa ben taşıyayım” demeye karar verdiği anı andırır. Fanfaralar eşliğinde kahramanca bir hareket değil, sıcak, garip bir dürtü - kendin korkuyor olsan bile, başkasının fırtınasına atılmak.

Bu hikayede güç, zırh ve kaslarla ilgili değil, mükemmel gibi davranmayı bırakıp ihtiyaç duyulmaya izin vermekle ilgili. Burada haklılık siyah ve beyaz olarak ayrılmaz, cesaret zaferlerle ölçülmez, elini uzatmaya ve ikisinin birlikte yürümesi daha kolay olduğunu kabul etmeye hazır olmakla ölçülür. Şarkı, gerçek kahramanların doğduğu sessiz ama inatçı bir alevle yanıyor.