全力少年

Her kıtada paslı suyun tadı ve yağmur sonrası toprağın kokusu hissediliyor - ağır, yapışkan ama dürüst. Sözler sanki çamurdan yakasından çekip çıkarılmış gibi, herkese bir zamanlar mucizelere inanan çocuklar olduklarını hatırlatıyor ve sadece yetişkinlerin endişeleri bu inancı toz ve “formel” giysilerin altında saklamaya zorladı.

Parça, su birikintileri üzerinden yürüyen bir marş gibi geliyor - ağır, ama bir tür çocukça inatçılıkla. Burada kolaylık illüzyonu yok, ama umut var: bulanık su, durmamak için yeterince güç varsa, er ya da geç berraklaşır. Bu müzikte ironik bir teselli var: evet, hayat bizi çöplerle dolduruyor, ama çöplerin içinde bile bir zamanlar kalbi ısıtan şeyler parlıyor. Ve tam da onları kazıp çıkarmak gerekiyor, kendi dünyamızı yeniden keşfetmek için.