Forked Road

Bu sesin içinden, eski bir gençlik günlüğünden bir şeyler sızıyor: herkesten daha yükseğe zıplama hayalleri, sonsuz yollar ve etrafta kimse olmasa bile yine de yürümeye değer olduğu hayalleri. Sanki savaş öncesi taslaklardan kesilmiş satırlar gibi: biraz naif, ama içinde her zaman daha ileriye götürecek küçük bir ateşin olacağına dair inatçı bir inançla.

Melodi bunu çatıdaki rüzgar akıntısı gibi taşıyor - bazen yalnızlığı fısıldıyor, bazen sırtını iterek, kendin olmak savaşmaktan bile daha korkutucu olduğunu hatırlatıyor. Ama işte güç de burada: görünmemek, rol yapmamak, dizlerini vurarak yürümek ve yine de tekrar ayağa kalkmak.