Je pardonne

Uzun bir kışın ardından esen ılık bir rüzgar gibi, bu şarkı alçakgönüllülükten değil, özgürlükten bahsediyor. Her satır, küçük bir içsel ritüel gibi geliyor: bırakmak, nefes almak, öfkeyi kapının dışında bırakmak ve yeni bir şeye yer açmak. Burada gösteriş yok, kurban pozları yok - sadece affetmeyi öğrenen, aynı zamanda affetmenin geri döneceğini umut eden sessiz bir güç var.

Müzik yumuşak ama keskin kenarlarla akıyor - hala acıyan ama artık kalbi kontrol etmeyen yaraların anısı gibi. Nakaratında zayıflık değil, cesaret duyulur: hakkını almak, geçmişten kırıntıları toplamak, kırgınlık içinde yaşamayı bırakmak. Ve bunda parlak bir ironi vardır - affetmek bir taviz değil, sesini, nefesini ve yepyeni bir günü geri kazanmanın bir yoludur.

Yazar: Noe Prechov

Besteci: Noe Prechov

Yayıncı: Lily Louise Music - Anthakarana Publishing

Yönetmen: Sage “Ambroise Willom”